Proces float ał zostwynaleziony przez Sir Alastair'a Pilkington'a w roku 1952. Technologia ta wykorzystywana jest przy produkcji szkła bezbarwnego, barwionego w masie i powlekanego dla budownictwa, oraz bezbarwnego i barwionego w masie dla przemysłu motoryzacyjnego. Proces, pierwotnie zdolny do produkcji jedynie szkła o grubości 6 mm, obecnie pozwala na produkcję szkła o grubości od 0,4 mm aż do 25 mm. Roztopione szkło, w temperaturze około 1000°C, jest w sposób ciągły wylewane z pieca do płytkiej wanny ze stopioną cyną. Stopione szkło płynie po cynie, rozpływa się na niej i formuje poziom powierzchni.

Grubość jest kontrolowana poprzez ustalanie prędkości, przy której krzepnąca szklana wstęga jest wyciągana z wanny float. Po odprężeniu (kontrolowanym schładzaniu) powstaje szkło jako „polerowany ogniowo" produkt z równoległymi do siebie powierzchniami.

Źródło: